• Acryl op canvas
• Afmetingen doek: 80 x 60 cm

Na een stressvol jaar met enkele kale plekken op mijn hoofd, was ik blij toen na een aantal weken het haar weer groeide. Maar toen begon mijn lange haar toch weer uit te vallen. Vanaf dat moment ging het heel snel. Douchen en mijn haren wassen vond ik het moeilijkst. Door de druk van het water viel het haar nog sneller uit. Angst, verdriet, paniek… Regelmatig zat ik na het douchen totaal verslagen in de badkuip. Ik had geen idee of al mijn haar dit keer volledig uit zou vallen, ik kon alleen maar verdrietig afwachten…

In eerste instantie heb ik getwijfeld of ik dit beeld wilde schilderen. Het is zo symbolisch voor hoe ik die korte periode van haaruitval heb beleefd. Wie zou er op zo’n heftig beeld zitten te wachten? Zou ik zo’n kwetsbaar beeld van mezelf wel de wereld in willen ‘slingeren’? Ik voelde zelfs een beetje schaamte. Maar, de drang om meer bekendheid te geven aan deze ziekte, heeft mijn twijfels laten verdwijnen. Ook vind ik het belangrijk om de boodschap uit te dragen dat je negatieve en heftige ervaringen in je leven kunt omarmen. Door er gewoon naar te durven kijken. Het te laten zijn. Het is goed zoals het is. Het was absoluut confronterend om dit deel van het Alopecia-proces te schilderen, maar ook heel therapeutisch. Ik heb het nu letterlijk een plekje kunnen geven.